Ik weet nog als de dag van gisteren hoe we die maandag 31 oktober naar de huisarts (dr Wouts) fietsten,die luisterde naar haar longen en stuurde ons meteen door naar het ziekenhuis om foto's te laten maken
eerst even nog langs huis om papieren
op te halen en toen naar het ziekenhuis en dat nog allemaal op de fiets!!
In het ziekenhuis aan gekomen kwamen we Dorien onze oude buurvrouw tegen die zat daar ook op de rontge (nu achteraf blijkt zij ook kanker te hebben)
"ik hoef toch niet
te blijven he mam,ik weet het niet schatje,denk het niet"
Nou dat werd dus wel blijven,want ze had vocht achter haar longen! 
2 Dagen later kon ze nog niet eens meer opstaan en kon ze nog maar net vanuit bed op de postoel
Er is in die 2 dagen veel gebeurt er is een punctie gedaan,en een flink buisje vocht weg gehaald
ze heeft aan de zuurstof gelegen,hartfilmpje gemaakt
want haar hartslag was over de 150
ze had zweetaanvallen en koorts 'snachts natuurlijk zodat ze me wakker kon houden,ik mocht er gelukkig wel bij blijven slapen anders zou ik helemaal gek zijn geworden"
Ik herinner me nog nog dat Mandy
en Ramona en Nikkie er waren en Riv en Luca en dat we met z'n allen naar beneden naar het winkeltje zijn gegaan,en dat ze nog met haar het ziekenhuis hebben door gerend met de rolstoel want ze was te benauwd om te lopen
En dat we daarna een beetje op
ons donder kregen van de verpleging omdat dat eigenlijk helemaal niet mocht,wisten wij veel er was ook niks tegen ons gezegd
We wisten wel dat het niet goed was,maar dat het zo ernstig zou zijn ...nee dat nou ook weer niet,daar hadden we op dat moment
nog helemaal geen besef van...
Ik weet ook nog goed dat Rachel op de 2de dag zelf wel aan mij heeft gevragen of dat het geen kanker was,hoe dat ze daar op kwam is me nu nog een raadsel
Woensdag hebben ze weer foto's gemaakt en daar was op te
zien dat er een gezwel zat,en zijn we diezelfde middag nog met de ambulance weggebracht naar het Radboudziekenhuis in Nijmegen
Daar is alles in een stroomversnelling gegaan,maar ik zal het zo goed mogelijk proberen neer te zetten want alle herinneringen
en datums lopen door elkaar in mijn hoofd, ja dat komt er van als je een jaartje ouder word haha
Ik heb nu het medische dossier bij de hand zodat het allemaal wat makkelijker voor me is om alles weer een beetje op een rijtje te zetten en samen met mijn
herinneren komen we een heel eind
En aangezien ik pas in Juli een dagboek ben gaan bij houden is dat dossier wel heel belangrijk voor ons
--------------------------------------------------------------------
2 november - Toen we in het Radboud kwamen werden we meteen naar e IC gebracht,ze gingen een pleurapunctie doen (er is 2 liter vocht weggenomen) en er is een beenmergpunctie
gedaan
Dat gingen ze onder narcose doen,Rachel was heel bang,maar wij zeiden dat ze niet bang hoefde te zijn omdat ze haar gewoon in slaap gingen brengen en dat we bij haar zouden blijven tot ze zou slapen en er verder niets van zou voelen en
dat we weer bij haar zouden zijn als ze wakker zou worden
Wisten wij veel dat ze voorlopig niet meer wakker zou worden!
Voor
hetzelfde geld hadden we nog niet eens meer afscheid van haar kunnen nemen,zo slecht was ze er achteraf aan toe,maar ja dat dringt op dat moment nog niet echt tot je door je leeft in een nachtmerrie waar je even niet wakker van kunt worden
Toen we weer
bij haar mochten lag ze aan de beademing en aan allerlei toeters en bellen
Er is een pleurapunctie gedaan(er is 2 liter vocht weg gehaald) en er is een thoraxdrain in haar linker long geplaatst
Ze dachten dat ze een non-hodgkin had en voordat
ze dat zeker wisten begonnen ze alvast met prednison dat kon geen kwaad want dat kan blijkbaar de tumor al minderen
3 november - Vandaag is met spoed een hartecho gemaakt (haar hartslag is zo hoog dat het erg gevaarlijk voor haar is geworden) en daar
is uit gebleken dat er veel vocht bij haar hart zat
dus nu hebben ze ook een pericarddrain aan gelegd (drain bij haar hart) en hebben ze haar aan de beademing gelegd
Ze heeft vandaag nog een blaascatheter gekregen en de sondevoeding is ook aan
gesloten
4 november - vandaag is er weer een spoedpunctie gedaan op haar borst en hebben we ook de definitieve uitslag gekregen...het is hodgkin!!
De grond valt op dat moment onder m'n voeten weg,stilletjes hoop je nog dat het geen kanker is,dat
kan ons niet gebeuren niet mijn kind...maar het is waar!
en de waarheid...die komt als een mokerslag binnen 
Deze
dagen zijn als in een waas aan ons voorbij gegaan,Danny,Rico & Milou,Ramona & Redouan,Kees & Marie,Karin & Sandra ze zijn er alle dagen voor Mandy en mij geweest en er waren er heel wat meer die hier zijn geweest om ons te steunen,en
daar ben ik iedereen ook heel dankbaar voor!
Dan kwamen ze naar het Rmc.huis toe en werd er even gekookt voor ons,of ze kwamen Vanuit Tilburg zomaar even op en neer naar Nijmegen ook al konden ze niet naar Rachel toe ze kwamen wel gewoon om ons te steunen
in die moeilijke tijd
Ons cor en Tonnie zaten in Turkye en konden niet zo snel terug,wat hebben die daar in spanning gezeten zeg iedere dag even gebeld,toen ze eenmaal thuis waren zijn ze dan ook meteen gekomen
Deze bladzijde moet
nog bij gewerkt worden!!