Rachel haar laatste weken

De huisarts is vandaag geweest, hij heeft haar tabletjes voor de angst gegeven want oxazepam helpt niet, ze is echt heel angstig we zitten nu al een paar nachten op en ik weet niet hoe of wat ik moet doen,  Rachel durft niet te gaan liggen ook niet als ik zo bij haar zit en zij tegen me aan leunt

We proberen in alle houdingen te gaan zitten, liggen, hangen, maar niets lukt

Zo kan dit niet langer, ik kan nog niet meer even naar de keuken lopen of naar de wc, dan moet ik dat heel snel doen, moet ik de deuren open laten en tegen haar blijven praten zodat ze weet dat ik dicht bij haar in de buurt ben, anders word ze helemaal gek van angst (terwijl de keuken en wc maar een paar stappen bij haar vandaan zijn)

Ze heeft ook plastabletten gekregen want nu zitten ook haar voeten en benen vol vocht, en haar voeten voelen zo koud aan, ik ben er niet gerust op

Vanmiddag heeft ze gelukkig eventjes geslapen en was het van "mam...kom je even naast me liggen, want je weet dat ik daar rustig van word he als je bij me ligt en dan kan ik misschien wat slapen"

Natuurlijk doe ik dat meteen, maar pfff wat word ik hier allemaal bang van ik weet niet hoe ik mijn eigen kind moet helpen, ik kan niet veel voor haar doen, maar het geeft me wel rust als ze in mijn armen ligt Het geeft ons allebei rust als we in elkaars armen liggen zo lekker tegen elkaar aan

Liesbeth is vanavond nog even langs geweest en Rachel had net zo'n angsttabletje op en ze zei ineens zo van "ik ga me aan kleden want Milou komt mij zo halen",en ik zo "wat ga je doen?"

"ja, ik ga zo even weg” de tranen staan in mijn ogen want ik weet dat ze dat niet meer kan

En 5 minuten later weer zo van "ja, denk je dat nu echt dat ik dat ga doen" nee, schatje maar ik had gehoopt dat je dat nog zou kunnen, daar zou ik alles voor over hebben gehad

En weer later "ik ga even een sigaretje roken buiten"

Roken? Ze mag pas sinds een paar weken van me roken sinds ik weet dat ze toch niet meer beter zal worden

En nu praat ze er net zo gewoon over alsof ze al jaren van me mag roken (ze slaat allemaal zo'n wartaal uit ik denk dat dat door de medicijnen komt, maar dat maakt niet uit ze is nu even niet zo bang meer, en zo hebben we vanavond ondanks alles toch nog even kunnen lachen en dat hebben we al een tijdje niet meer gedaan

Vandaag hebben we een paasbrunche gehad met haar kleine neefjes Luca, Daan, Riv, en samen met Mandy, Ramona, Nikkie, Karin

We hebben het gewoon een week vervroegd, volgende week is het pas Pasen, maar ik ben blij dat we dit nog zo hebben gedaan want ze gaat erg snel achteruit

Het was gezellig maar eigenlijk heeft Rachel zelf er niet veel van genoten, de daltons waren voorbeeldig en hebben zich goed gedragen maar ze kon er niet goed meer tegen alles werd haar te druk

De hele tijd heeft ze met haar hoofd naar beneden op bed gezeten en nu ik er zo aan denk heeft ze ook niets gegeten alleen een half worstenbroodje heeft ze op

Ze heeft ook al een paar dagen niet goed meer geslapen, dat durft ze niet meer, dus dat zal ook allemaal wel meespelen, en ze zegt ook niet veel meer,ze is heel erg in zich zelf gekeerd

Rachel zou vandaag haar 2de bestraling krijgen maar ze heeft besloten om het toch maar niet te laten doen ze ziet er het nut niet meer van in,...en ik eerlijk gezegd ook niet meer

Haar arm en hand zijn nog steeds heel dik van het vocht

 Dr Rozema maar even gebeld en gezegd dat we hebben besloten om niets meer te laten doen, en hij vond dat meteen goed

Ik ben blij dat ze weer bij me thuis is en dat we van iedere minuut van elkaar kunnen genieten zo lang het nog kan

Cor zei dat Rachel had gezegd dat ze vanavond met haar mee zou gaan om een frietje te eten, maar daar geloof ik toch echt niks van want het duurt al een uur voor ze zich heeft aan gekleed en dan is ze echt bekaf

En buiten dat ze durft ineens niet meer in de auto want dan word ze gek van angst, en de zuurstof moet dan ook mee dus ik geloof daar niet zo in

En dan te bedenken dat we maandag ook naar centerparcs zouden gaan...nou dat gaat ook niet meer door,we kunnen niets meer gaan doen zo hard gaat ze achteruit!!

Gisterenavond is ze terug gekomen van de vakantie, Marc belde mij op want zelf was ze te moe zei hij, ze was een stuk benauwder als toen ze ging en ze was bang zei hij, toen ik haar aan de telefoon vroeg hoorde ik haar op de achtergrond huilen

Ze durft niet aan de telefoon komen, ze durft niet naar huis, ze is zo angstig, ik heb maar gezegd dat ze maar snel naar huis moest komen

Ik ben hier zo bang van geworden en kan niet wachten tot ze weer veilig bij me thuis is ik had haar nooit niet moeten laten gaan!

Wat ben ik geschrokken zeg toen ik haar weer zag...

Ze had het echt veel benauwder als toen ze ging ,en kon nu niet zonder de zuurstof en ze was echt helemaal angstig ik dacht nog dat ze hyperventileerde

Ik ben blij dat ze weer thuis bij mij is maar ik ben nu toch zelf ook heel bang, dit heb ik zo nog nooit mee gemaakt

Ik kreeg haar met moeite uit de rolstoel ze durfde er niet uit, eenmaal op bed ben ik een hele tijd bij haar blijven zitten en heb haar alleen maar vast gepakt ze was zo in paniek, de tranen rolde over mijn wangen

Er is nog een dokter van de huisartsenpost langs geweest maar die hebben ook niet veel gedaan,Mandy is ook zo geschrokken toen ze haar zag

Later is Rachel gelukkig een beetje in slaap gesukkeld, en ik zit hier nu bang te wezen voor wat er komen gaat,want het gaat wel heel snel nu

Vanmiddag hebben ze het bed van de thuiszorg gebracht dus haar eigen bed kon weer terug naar boven, zelf zal ze dus ook niet meer boven komen en haar kamer zal ze nu ook niet meer zien want ze kan niet veel meer

Ik wil hier allemaal niet aan denken maar er spookt van alles door mijn hoofd

Nu op dit moment gaat het wel weer een beetje beter met haar en is ze weer wat rustiger, maar ze is wel heel erg achteruit gegaan in die paar dagen dat ze weg is geweest, en ze blijft erg angstig

Vandaag komen ze ook nog een postoel brengen want ze durft die paar passen naar de wc niet meer te lopen, ze is nog te bang om te gaan staan

Vandaag is mijn verjaardag, maar ik heb echt geen verjaardagsgevoel, om 8.30 belde dr Rozema om te zeggen dat we daar om 9.15 moeten zijn voor de CT-scan, en dan anderhalf uur later krijgt ze de bestraling

Dus gaan we tussendoor maar snel even langs de huisarts dan is dat ook meteen gebeurt, ook meteen kennis gemaakt met de nieuwe huisarts die haar straks gaat begeleiden

Daarna terug naar het Verbeten Instituut voor de eerste bestraling en toen ook maar meteen door naar de stad voor een bikini, van de week hoefde ze die niet toen ik er om vroeg, en nu op het laatste moment dus weer wel, ze is ook zo veranderlijk als het weer

Maar alles voor mijn lieve schat ik kan haar niet veel weigeren zeker nu niet meer

Een leuke bikini uit gekozen, dus wij naar de paskamer...nou dat viel zwaar tegen...toen ze het topje aan had gedaan schrokken we allebei zo erg toen ze zo op een afstand voor de spiegel zat

Zelf heeft ze zich niet meer naakt voor de spiegel gezien en ik de laatste tijd ook niet veel meer en toen viel dat niet zo op, maar wat is snel gegroeid zeg

De linker kant van haar borstkast was zo erg opgezet en haar borst was wel 3 keer zo groot als haar andere borst, zo erg is de kanker van binnen ineens gegroeid in de laatste 2 weken haar borst is helemaal misvormd

Allebei zaten we te huilen "mam ik hoef niks meer, ik ga niet meer mee zwemmen" tja, dan val je even stil en weet je even niets meer te zeggen we zijn allebei zo van slag

Ik ben zo boos...het doet zo ongelooflijk veel pijn om je kind zo te zien dit is niet menselijks meer,en het doet me zo'n verdriet!!

Haar vader zat in de auto op ons te wachten, en die heeft ons maar snel weer naar huis gebracht

Vanmiddag is ze toch mee gegaan naar centerparcs met haar vrienden, gelukkig maar, ik weet dat ze goed op haar letten, en hopelijk heeft ze het een beetje naar haar zin en kan ze een beetje genieten

Bentley is er ook bij en dat kleine manneke zal wel een glimlach op haar gezicht weten te toveren

Ik vind het niet prettig maar ze komt vrijdag weer thuis dus kan ik ook even een paar dagen op rust komen want het valt me toch allemaal wel een beetje zwaar

En dan volgende week gaan we met Mandy en Rico ook nog een midweekje weg, dus we hebben nog iets in het vooruitzicht, lekker nog even een paar daagjes voor ons zelf

Weg van alles en iedereen even nergens aan denken, nou ja...alleen aan leuke dingen dan!