De huisarts is vandaag geweest, hij heeft haar tabletjes voor de angst gegeven want oxazepam helpt niet, ze is echt heel angstig we zitten
nu al een paar nachten op en ik weet niet hoe of wat ik moet doen, Rachel durft niet te gaan liggen ook niet als ik zo bij haar zit en zij tegen me aan leunt
We proberen in alle houdingen te gaan zitten, liggen, hangen, maar niets lukt
Zo kan dit niet langer,
ik kan nog niet meer even naar de keuken lopen of naar de wc, dan moet ik dat heel snel doen, moet ik de deuren open laten en tegen haar blijven praten zodat ze weet dat ik dicht bij haar in de buurt ben, anders word ze helemaal gek van angst (terwijl
de keuken en wc maar een paar stappen bij haar vandaan zijn)
Ze heeft ook plastabletten gekregen want nu zitten ook haar voeten
en benen vol vocht, en haar voeten voelen zo koud aan, ik ben er niet gerust op
Vanmiddag heeft ze gelukkig eventjes geslapen en
was het van "mam...kom je even naast me liggen, want je weet dat ik daar rustig van word he als je bij me ligt en dan kan ik misschien wat slapen"
Natuurlijk doe ik dat meteen, maar pfff wat word ik hier allemaal bang van ik weet niet hoe ik mijn eigen kind moet helpen, ik kan niet veel voor haar doen, maar het geeft me wel rust als ze in mijn armen ligt Het geeft ons allebei
rust als we in elkaars armen liggen zo lekker tegen elkaar aan
Liesbeth is vanavond nog even langs geweest en Rachel had net zo'n angsttabletje
op en ze zei ineens zo van "ik ga me aan kleden want Milou komt mij zo halen",en ik zo "wat ga je doen?"
"ja, ik ga zo even weg” de
tranen staan in mijn ogen want ik weet dat ze dat niet meer kan
En 5 minuten later weer zo van "ja, denk je dat nu echt dat ik dat ga
doen" nee, schatje maar ik had gehoopt dat je dat nog zou kunnen, daar zou ik alles voor over hebben gehad
En weer later "ik ga even
een sigaretje roken buiten"
Roken? Ze mag pas sinds een paar weken van me roken sinds ik weet dat ze toch niet meer beter zal worden
En nu praat ze er net zo gewoon over alsof ze al jaren van me mag roken (ze slaat allemaal zo'n wartaal uit ik denk dat dat door de medicijnen komt, maar dat maakt niet uit ze is nu even niet zo bang
meer, en zo hebben we vanavond ondanks alles toch nog even kunnen lachen en dat hebben we al een tijdje niet meer gedaan