4.30 ik lig al de hele nacht wakker en mijn gedachten maken overuren, ik begin nu pas te beseffen wat een geluk we hebben dat we dit nog mogen doen
Het is eigenlijk te gek voor woorden dat als er medicijnen op de markt zijn met zulke goede resultaten
op genezing, en dat die dan niet voor jou bestemd zijn omdat je te jong bent
Dan moet je je kind gewoon dood laten gaan terwijl je weet dat ze geholpen had kunnen worden...een onbegrijpelijke gedachten!
En ik besef heel goed dat als ze dit een
jaar eerder had gekregen dat ze dan dit medicijn niet gekregen had want toen was de studie voor de volwassenen nog aan de gang, en als het ziekenhuis hier niet achter stond...nou dan hadden we hier nu niet gelegen, want dan was er voorons niets meer te doen
Allemaal rare gedachten spoken door m'n hoofd, die ik zo snel mogelijk weer kwijt wil, want we zijn er al aan begonnen dus we hebben weer een kans
Om 9.45 komt Jelle de kamer op om naar haar longen te luisteren en die waren goed, ze is nog gewogen
48.4 kg schoon aan de haak
Komt Jelle om 11.30 weer terug en zegt hij dat we al naar huis mogen, dat laten we ons geen 2 keer zeggen, taxi gebeld en nu snel weer naar huis