carnavalluh

We zijn vandaag weer op gesprek geweest, Rachel haar vader en Mandy waren er nu ook bij, want dat wilde dokter Loeffen

Het was een zwaar maar verhelderend gesprek, Rachel zelf moet de keuze maken en dat valt niet mee,ik heb haar een tijdje terug al beloofd dat als ze wil stoppen dat we dat dan ook doen, het is haar leven haar keuze

Maar nu het zover is vind ik het toch verdomde moeilijk dat kan ik je wel zeggen, maar ik zal haar keuze respecteren hoe moeilijk ik dat ook vind

We kunnen nu stoppen en dan zal de dokter er alles aan doen om haar de tijd die ze nog heeft zo goed mogelijk te begeleiden ze hoeft geen pijn te lijden

Maar ze kan ook nog 1 kuur proberen om te kijken of dat het daadwerkelijk iets heeft gedaan, en als dat niet zo is om dan te stoppen, zodat ze achteraf geen spijt krijgt "van had ik toch die kuur maar afgemaakt want misschien had het toch nog iets gedaan"

We moeten maandag terug op gesprek om te kijken wat ze wil en het zal een zware week gaan worden voor ons

Vanavond gaat ze toch carnavallen "ik ga vanavond afscheid nemen van carnaval mam" en ik schrik er van als ze dat zegt, want ik weet niet zo goed wat ze daar nu mee bedoeld, of het is de laatste dag van carnaval of volgend jaar kan ik het niet meer

Ik krijg er een brok van in mijn keel... 

Ze gaat met een paar vrienden, dat weten nog van niks en dat wil ze zo houden

Ik mag het wel tegen iedereen zeggen, maar ze wil niet dat haar vrienden dit weten voordat ze zelf zeker weet wat ze wil (nou misschien gaat ze nog wel door dan als ze er zelf nog niet helemaal zeker van is...pfff ik hoop het zo!!

Vandaag zou ons pap jarig zijn,8 jaar is hij al weer bij ons weg, de tijd die vliegt, maar hij is soms nog bij ons, Rachel voelt hem geregeld om haar heen

Vandaag moesten we ook weer naar Nijmegen voor de kuur, toen we daar eenmaal waren werd ze heel bang en begon Rachel ineens weer te huilen en zei dat ze niet meer wilde, eigenlijk wilde ze er al een tijdje mee stoppen maar dat durfde ze niet tegen mij te zeggen

Ze heeft de laatste kuur voor mij gedaan zegt ze maar eigenlijk is ze er al een tijdje mee klaar en wil ze gewoon niet meer verder met chemo, ze dacht dat ik boos op haar zou zijn als ze zou stoppen met de behandelingen

"Maar hoe zou ik nou boos op jou kunnen zijn schatje?...ik ben juist zo trots op jou dat je dit zo allemaal toch maar even doet en alles maar moet door staan,je moet het voor jezelf doen en niet voor mij" samen hebben we even zitten huilen, het heeft haar zo opgelucht nu ze dit tegen me heeft gezegd

Ik heb maar even gevraagd of de dokter wil komen voor een gesprek, voordat we aan de kuur beginnen, want dit is toch wel een groot probleem

De dokter heeft ons naar huis gestuurd om even goed na te denken het heeft geen nut om nu aan de kuur te beginnen, morgen moeten we terug komen

Ik ben er heel erg van geschrokken toen ze dit allemaal tegen me zei, maar ergens gaf het me ook een gevoel van opluchting (de woorden zijn nu uitgesproken waar we allebei zo bang voor zijn), dat klinkt misschien stom maar ook ik begin er op het moment een beetje moe van te worden, ook mij word het allemaal soms te veel, dus laat staan hoe Rachel zich dan nu zou moeten voelen

Altijd maar door gaan en met een glimlach op ons gezicht zo van "alles komt goed" (daar zijn we allebei heel goed in) ook wij kunnen niet alles aan, ook al lijkt het daar soms wel op

Iedereen zegt altijd dat wij zo sterk zijn...nou we zijn niet sterk het liefst zouden we weg willen kruipen in een hoekje,maar we hebben gelukkig een grote overlevingsdrang die ons op de been houd

Misschien dat als ze nu even rust heeft, het in haar hoofdje ook wel een beetje rustiger gaat worden ,en dat ze dan als nog door wil gaan met de kuur maar dan is het haar keus...haar lichaam...haar leven!!

Ze is vandaag toch maar even gaan carnavallen maar ze was zo thuis, ze zei dat ze er de hele tijd aan moest denken

Het valt ook niet mee he om daar de hele carnaval met je vrienden te zijn en niemand weet wat er aan de hand is, volgens mij heeft ze tegen iedereen gezegd dat de kuur is uit gesteld

Maar wat zou er toch door zo'n klein hoofdje door gaan als ze daar zo met haar vrienden is, wetende dat dit misschien hun laatste carnaval samen is

 "kruip maar lekker bij me in bed schat" lekker dicht tegen elkaar aan dan voelen we ons allebei veilig

vrijdag lekker gecarnavalt,Nikkie was ook met ons mee gegaan, Mandy had er niet zo’n zin in, dus die bleef thuis

 Eerst bij Bet Koolen geweest, en daarna de stad in, wordt Rachel 'snachts gebeld dat Rhowena aan het bevallen was

Dus wij eerst na huis om ons te verkleden, en meteen door na het ziekenhuis,en dat rond 3.30 ‘snachts haha, ze moest en zou daar heen gaan, want ze mocht bij de bevalling zijn

Ze heeft nog even mee zitten puffen bij Rhowena aan het bed, maar  rond 5.30 wilde ze toch naar huis, maar toen was ze echt heel moe hoor

Gisteren is Rhowena bevallen van een zoontje…Bentley

Gisterenavond ook nog gaan carnavallen met vrienden,belde ze me nog op of dat ze langer bij Bet Koolen mocht blijven, ons Kees was daar ook...nou nee je komt gewoon op tijd naar huis

En vanavond is ze nog even met Milou gaan carnavallen, maar nu was ze al op tijd thuis, ze had er ook geen zin meer in, ze was heel moe

Het valt ook niet mee he schatje om daar de hele carnaval met je vrienden te zijn, wie weet wat er allemaal door haar hoofdje gaat

11.00 ff bloed af laten nemen hier in Tilburg

En vanmiddag toch maar even samen naar de stad gegaan voor carnavalskleding, goed moe en chagrijnig was Rachel, krijgen we nog bijna ruzie (ze wil en doet dus altijd gewoon veel meer dan ze kan en dan vooral tegen mij lopen chagrijnen)...maar we hebben iets dus vanavond samen met Nikkie op naar VIVA LA CARNAVAL

Maandag hebben we Zara laten inslapen, smorgens dacht ik al wel te zien dat ze weer dikker was geworden, maar kon het niet zeker zeggen

Rachel en ik zijn nog naar Nijmegen gegaan voor controle, toen we terug kwamen was er nog niets aan de hand

Ik ben nog even naar Cor in het ziekenhuis gegaan en ff bij Jenny gaan buurten en toen ik terug kwam was ze ineens weer dikker geworden

Nou dat was dus nog een heel drama want er was niets meer aan te doen

We hebben onze lieve schat in moeten laten slapen, Mandy & Rachel & Rico & ik zijn er wel bij gebleven tot het eind

Dinsdag hebben we haar op gehaald en hier in de tuin begraven, Rachel wilde daar niet bij zijn en is maar naar Milou gegaan "bel maar als het achter de rug is dan kom ik wel naar huis", Mandy en ik hebben wel fijn afscheid kunnen nemen

Rust zacht grote trouwe viervoeter van ons je was onze schat en we gaan je heel erg missen xxx