Hey lieve klein prulleke van me...

Ik voel me al weer een paar dagen niet lekker schat, ben weer goed verkouden, mijn oor zit al een dag of 4 dicht, pfff om gek van te worden.

Ik heb me voorgenomen om van de week even langs de dokter te gaan, Ik had Peerke van de week aan de telefoon, en die vertelde dat hij een lichte hartaanval had gehad, Gelukkig gaat het weer goed met hem, maar het zet je wel weer aan het denken!

Ik voel me ook al een tijdje zo moe, en heb vaak pijn op mijn borst, en zweet aanvallen snacht's, het zal wel van de stresch komen, of van mijn longen, maar toch zal ik het maar even laten checken, want goed is het natuurlijk niet...maar goed dat word het nooit meer nu jij er niet meer bent schat, ik heb gewoon een gebroken hart...

Gisteren ben ik toch maar samen met Joella en de kids naar het Twee steden ziekenhuis gefietst, pfff en benauwd dat ik het had, ik moest wel, want jou lieve tante Tokkie lag er in

Ze is donderdag geopereerd, ze heeft nu iets van een maagbandje gekregen, misschien dat ze nu wat op op gaat knappen, en heeft ze het niet meer zo benauwd

We kwamen ook nog langs jouw school gefietst, en ohh prutje, dat deed zeer om daar al die kinderen voor de school te zien staan, en jij staat daar niet meer bij, alles kwam meteen weer terug

En hoewel je daar nu eigenlijk niet meer op school zou zitten, is dit voor mij toch nog steeds jouw school!

De school waar ik vaak op het matje moest komen voor jou, omdat je vaak spijbelde of te laat kwam, maar ik heb daar nu mooie herinneringen aan...je was altijd zo ondeugend, ik heb in die tijd heel wat met je te stellen gehad, pfff ik werd soms stapelgek van jou hihi

Maar schat...ik had het voor geen goud willen missen en het leven is nu maar saai zonder jou en je gekke streken...

Je nichtje Anouk heeft daar ook op school gezeten, en toen ze eenmaal door hadden dat jullie familie en vriendinnen waren, en dat je een klein copie was vaan haar, ja....whahaha

Jullie hebben jullie familienaam wel eer aan gedaan daar op die school whaha...maar toch waren jullie, "ondanks jullie gekke streken" alle 2 heel graag gezien daar, en dat doet me heel erg goed!

Ik mis je weer zo prutje, de laatste weken van jou leven komen als in een film aan me voorbij, vanaf 11 Februari "de eerste keer dat je tegen me zei dat je wilde stoppen met de behandelingen, op opa zijn verjaardag"

Gisterenavond het fotoboek zitten bekijken van jou laatste dagen/uren, ohh prutje toch...

Het doet allemaal zo zeer, morgen de dag van de alles zeggende scan... de uitslag, die als een mokerslag binnen kwam

Ik zie ons daar na het gesprek met dr. Loeffen, nog zo voor me...samen huilen...bang...vol ongeloof...

Het lijkt alsof het gisteren was, en toch zijn er nu al bijna 2 jaar voorbij, 2 jaar waarin ik nog geen dag niet gehuild heb, ik kan het nog steeds niet bevatten dat je er niet meer bent.

Ik ben weer zo moe schat,ondanks de slaapmedicatie die ik heb, word ik al weer een week of 2 iedere nacht wakker door de nare dromen die ik heb, Mandy heeft die ook, misschien komt het doordat het nu bijna 2 jaar geleden is

Ik mis je zo naast me, ik weet dat je soms wel ergens bij ons in de buurt rond hangt, maar toch dat is niet hetzelfde als dat je hier lijfelijk aanwezig bent

En ik weet ook wel dat ik hier heel blij mee mag zijn met wat ik voel, want andere ouders  voelen die aanwezigheid meestal niet, maar toch...ik mis je ondeugende smoelleke en die gekke streken van jouw!!

Love you schatje xxxxxxxxx