En toen toch nog de hoop dat je nog een lange tijd bij ons zou mogen blijven...
Van alles wilde we nog gaan doen, om jouw toch nog zo veel mogelijk te laten genieten van de tijd die je nog had...maar helaas ook die hoop werd de grond ingeboord!

Lieve schat, wat ging je toch snel achteruit, slechts 18 dagen mocht je nog met ons samen zijn, 18 dagen vol verdriet en angst, maar ook met veel liefde...heel veel liefde!!
Die liefde houd me nog op de been, vooral deze aankomende 18 dagen, want ik weet dat die voor mij en Mandy heel zwaar gaan worden, we hebben niet voor niks van die nare dromen
Prutje ik mis je zo...om gek van te worden!!

Ik ben vanmorgen al vroeg naar het park gefietst, ik dacht dan ga ik daar even rond lopen, op een bankje zitten...gewoon even rust proberen te vinden en een potje zitten janken

Maar dat ging me niet lukken, eventjes was er die rust en heb ik naar de vogels zitten luisteren en meteen kwamen de tranen, maar ik had er niet bij stil gestaan dat er ook nog mensen lopen die hun hond smorgens vroeg uit laten...dus ben ik maar snel weer naar huis gegaan

Vanmiddag even in de schuur bezig geweest, want het was zo'n lekker weer, en vanmiddag weer op mijn bankske gaan liggen, ik was weer zo moe

Ik ben nog steeds verkouden en benauwd, mijn oor zit ook nog steeds dicht, pfff daar word ik helemaal gek van

Het zit in de planning om morgen toch echt naar de dokter te gaan, of in ieder geval een afspraak te maken om me eens eventjes helemaal te laten na kijken...is wel zo verstandig denk ik
Hvj schatje xxxxxxxxxxxxx