Hey lief klein prutje van me...
Gisteren jou lieve kleine vriendje in moeten laten slapen, ik hoop dat ie nu bij je is want jij was tenslotte zijn baasje.
Ik weet nog goed die dag 15 jaar geleden dat opa met hem op zijn armen bij ons binnen kwam lopen.
Ik boos op opa want ik wilde geen hond, maar toen jij hem in je armen had liet je hem ook niet meer los. Je liep zo trots met hem rond te paraderen hihi...en toen je met Rakkertje naast me op de bank ging zitten was ook ik natuurlijk verkocht hihi.
Hoe goed jullie band was werd me al snel duidelijk. Als jij om 11.30 uit school moest komen liep hij al om 11.00 zenuwachtig rond te trippelen...
Maar ook toen je net overleden was, alle dagen heeft hij hier bij je liggen waken op bed en ook al voelde je nog zo koud aan, hij bleef gewoon bovenop je liggen...
En meer dan een jaar later, als ik zei "daar is Rachel" dan sprong hij nog op en keek hij naar buiten of je er aan kwam.
Dat is pas echte liefde van hem naar jou toe schat, hij is jou zeker nooit vergeten!
Nu mag hij lekker bij jou zijn, maar verdomme wat mis ik hem nu al...
Zeker zijn getrippel, ook al kon ik daar altijd zo boos om worden als ie weer eens achter me aan kwam gehobbeld.
Niet dat ie zich daar wat van aan trok, volgens mij was ie al dement aan het worden...of hij deed maar alsof want dat kon ie ook heel goed hihi.
Maar het ging niet meer, de dokter zei dat hij een hersenvliesontsteking had. En dan is het genoeg he Rachel dat hoeft die kleine vent geen pijn te hebben. En dus hebben  we hem met pijn in ons hart laten gaan.
Lieve schat zorg aub goed voor je vriendje.
Hou van jullie xxxxxxx