Hallo iedereen...

Het is al weer een tijdje geleden dat ik voor het laatst hier op de site iets heb geschreven.

Soms wil ik er mee stoppen, maar als ik dan weer zie dat hij nog zo vaak bekeken word dan besef ik dat er altijd iemand zal zijn die misschien iets aan ons/mijn verhaal heeft. En daarom moet ik er mee door gaan denk ik dan.

Sinds Rachel is overleden heb ik alleen maar naar haar geschreven maar ik weet niet of ik dat blijf doen. Dit heeft me wel een heel eind op weg geholpen in mijn verwerking om haar verlies,  een verlies dat geen enkele ouder ooit mee zou moeten mogen maken.

Maar ik vind het steeds moeilijker worden om hier naar haar te schrijven. Alles is al zo vaak gezegt, hoeveel ik wel niet van haar hou, hoeveel ik haar mis...

Ik wil haar daar niet mee lastig blijven vallen want ik weet dat ze nog steeds van alles mee krijgt van wat wij hier doen, ik wil haar geen verdriet doen.

En dan besef ik weer wat ik ondertussen allemaal al niet heb meegemaakt met haar in de afgelopen 4 jaar...de gekste dingen hihi

Ook wat ik met haar mee maak heb ik hier beschreven, het is voor mij dan ook fijn om deze dingen soms eens terug te lezen want ik heb een geheugen als een zeef.

Deze speciale dingen  wil ik hier dan ook graag blijven beschrijven, voor mezelf maar ook voor een ieder die hier in gelooft. Ik ben me er van bewust dat niet iedereen dit mag voelen, maar ik geloof er in dat Rachel soms nog bij me is!

Het was een tijdje stil, maar de weken rond de feestdagen heeft ze me weer genoeg laten merken dat ze er was. En dat ga ik binnenkort allemaal hier allemaal vertellen.