Hey Rachel, hier ben ik weer even. Vandaag mijn verjaardag...weer eentje zonder jou he meiske. Vanmiddag ff goed zitten janken omdat je er niet bij bent, maar verder ging het vandaag wel.

De laatste paar weken gaat het zowieso weer wat beter met me, ik ben eindelijk uit mijn lange dip gekomen, pfff dat heeft deze keer wel lang geduurt.

Maar met goede hulp van de psychologe gaat het eindelijk wat beter met me hoor schat. Ik denk dat jij dat ook wel fijn vind om te horen. Beter dan alleen maar mijn verdriet te zien. Ben jij nog wel eens verdrietig schat, als je aan ons denkt? Ik zou zo graag weer eens iets van je willen horen...

Verder loop ik ook nog bij de fysio voor mijn nek en schouders. Dat haar ik toen al zo'n last van, en dat blijft maar terug komen. Het zal altijd wel een zwakke plek blijven denk ik. Ik lees bij andere moeders dat hun er ook allemaal last van hebben, zo zie je maar weer wat verdriet allemaal met je kan doen...

Maar voor nu heb ik even wat lucht schat, en dat bevalt me heel goed . De zolder van de week ver opgeruimt, jou spulletjes een plekje gegeven, wat weggegooit. Maar het meeste heeft toch nog een functie gekregen, zoals je spellen, voor Kaylee en Mitch. Babyspeelgoed voor als djana hier komt, en dat voelt allemaal goed zo.

Nu nog een keertje je kleren uit zoeken om er een mooie deken en kussens van laten maken. Maar voor nu blijven die nog lekker in mijn kast liggen, want daar ben ik nu nog niet aan toe.

Ik wil je nog steeds een beetje bij me hebben mopkuhh...

Hvj schatje, geef je iedereen een dikke knuffel van ons xxxxxxxxxxxxx

Hey schatteke...de laaste dagen komen weer veel herinneringen naar boven. Je wilde stoppen met behandelingen, je was het zo beu al die nare behandelingen die je moest ondergaan, je wilde niet meer... Maar de dokter belde die 5de maart dat er misschien toch nog een klein kansje was, en dat hij toch nog wat onderzoeken wilde doen. En dan krijg je tegen beter weten in toch nog een beetje hoop...ik althans wel, want ik wilde jou niet kwijt meiske. En dan 3 dagen later "die 8ste maart staat in mijn geheugen gegrift" het mocht niet zo zijn. De scan liet zien dat er niets meer voor je te doen was...
Goh Rachel, wat is het vanaf toen toch allemaal snel gegaan, ik kan het nog steeds niet bevatten, al die herinneringen komen nu weer naar boven.
Ik doe mijn best om rechtop te blijven staan schat, maar dat is verdomde moeilijk, ik mis je zo...

Het enige wat mij nog een beetje troost geeft, is dat je zus het zo goed doet. Alle dingen die op haar pad komen vallen op z'n plek. Soms lijkt het net of er een engeltje over onze schouder mee kijkt en ons voortaan het goede pad op stuurt...
Wie zal het zeggen, ik geloof daar heilig in, dat we een hele lieve engel bij ons hebben die ons de weg wijst
We houden van je prutje xxxxxxxx

Nou schat, ik moet er toch echt aan geloven, hihi...een bril!!

Ramona is vanmiddag met me mee gegaan om er eentje uit te zoeken, grrr wat heb ik een hekel aan zo'n ding. Maar ja om thuis de hele tijd een van de vele leesbrilletjes te zoeken, terwijl er gewoon eentje voor mijn neus ligt...dat gaat toch ook te ver whaha.

Pfff ik word oud schat, ik krijg allemaal gebreken, wat een ellende allemaal. Sinds vorige week ook al fysiotherapie. Ik heb weer zo'n last van mijn nek en schouders. Dat gaat allemaal wel weer over, maar nu denken ze dat er iets met mijn pees is, dus als dat met fysio niet over gaat, dan moet ik een echo laten maken.

Tel daarbij ook nog de bezoekjes aan de psycholoog bij op, en ik denk dat ik er het komende half jaar wel zoet mee ben. Maar ja, als het moet dan moet het. Ik moet echt aan mezelf gaan werken, want anders dan gaat het niet goed komen met mij. Wat het gemis en verdriet om je kind al niet met je kan doen, geestelijk en lichamelijk...

Vorige week was ik even bij je tante Tokkie voor haar verjaardag. Ze stonden zaterdag op de markt, en vroegen of ik zin had om daar mee gaan staan voor de stichting. Eindelijk waren we weer even samen, en hebben we nog heel wat gelachen. Dat was ook wel nodig, we hebben elkaar al zo lang niet meer gezien. We komen helemaal niet meer bij elkaar. Ik denk dat dat jou ook wel zeer zal doen Rachel, je tante was ook zo'n beetje jou 2de mama.

Van de week ook nog op mijn donder gekregen van je zus! Ik mag hier eigenlijk helemaal niets over haar schrijven. Nu heeft een vriendin van haar hier op de site zitten lezen, en die wist nog niets van haar vriendje. Dus ja...

Ach schat ze miept maar lekker verder hihi, ik mag jou toch wel vertellen hoe het met haar gaat, of niet dan?? Ik zie de teller steeds op lopen, maar ik sta er ook helemaal niet bij stil wie deze site leest. Maar ik vind het heel fijn dat jou verhaal nog steeds gelezen wordt

Nou kleintje, ik heb je weer genoeg verteld vandaag, ik ga maar eens aan mijn eten beginnen.

Ik hou van jou schatje

xxxxxxxxxxx

Nou lieve schat, eindelijk kan ik hier weer wat schrijven. Voor 2016 wilde ik een nieuwe pagina maken, en denk je dat dat me lukte? nee dus, Pfff wat een ellende allemaal zeg, en het is toch zo gemakkelijk. Jou moederke is soms ook zo'n domme doos he hihi.

Nieuwjaar, wat zal ik ervan zeggen...we hebben je zo gemist prulleke! Karlijn was hier, en we hebben alledrie een uurtje zitten huilen. Karlijn om haar zus, die ook hodgkin had. Zij is gelukkig wel beter geworden, maar dat heeft natuurlijk wel heel veel stresch gegeven. En Mandy en ik hebben om jou zitten huilen, omdat we je ook dit jaar weer moeten missen.

Nollie was eerder op de avond nog even gekomen, en we hebben met zijn viertjes nog een mooie wensballon naar je toe gestuurt, hopelijk is ie bij je aan gekomen.

Later zijn Nollie en Wes met wat vrienden langs gekomen, en Rico en Joella zijn ook nog geweest. Dus je snapt dat het nog een tijdje heeft geduurt voor we ons bedje in rolde hihi en zo hebben we het toch nog een beetje leuk gehad, en hebben we deze nieuwjaar ook weer overleefd

De afgelopen tijd zat ik niet zo lekker in mijn vel Rachel. Ik heb het ook zo druk gehad, dat ik er gewoon de energie niet voor kon vinden om hier op je site te schrijven. 60 Koffertjes moeten bedrukken voor de kinderen in het Raboudziekenhuis. Daar zijn we vorige week met de stichting naar toe geweest samen met Elza en Anna van Frozen. Heerlijk om te zien hoe de kinderen genieten, en fijn om daar weer even terug te zijn.

Nog shirtjes bedrukt, die we met carnaval aan wilden doen,en ook nog voor de sportschool tig shirtjes voor Marly bedrukt. Marly is een kindje dat voor behandelingen naar America moet, en daar wil de sportschool geld voor op halen. En natuurlijk wil ik daar heel graag aan mee werken!

Carnaval hebben we gelukkig ook weer achter de rug. Vrijdag even met Mandy gegaan,Redouan, Ramona en Marie waren er al. ik ben maar een uurtje gebleven, toen had ik het al weer gezien. De weg naar huis heb ik de hele tijd lopen huilen, ik vond het zo moeilijk schat om daar zonder jou te zijn. De laaste keer dat ik ben gaan carnavallen was met jou en Nikkie. En om nu daar zo terug te zijn op die plek zonder jou, dat deed me te veel zeer. Vele herinneringen kwamen voorbij.

Maandag toch maar weer mee gegaan, en toen ging het wel, en hebben we een leuke avond gehad met Rico, Joella, Redouan, Ramona, marie en nog een stelletje van die feestgangers. Maar ik merk wel dat ik niet meer zo'n feestbeest ben, ik heb er allemaal geen zin meer in.

En zal ik je eens een geheimpje vertellen Rachel...je zus heeft een vriend!!! eindelijk, de wonderen zijn de wereld nog niet uit hihi. Het heeft lang geduurd, maar nu snap ik waarom...hij moest namelijk helemaal uit Engeland komen! Ze kent hem al langer, het is de neef van Karlijn...maar de vonken zijn overgeslaan. Het is een hele aardige jongen, en ik denk wel dat je hem zou mogen. Maar ik hoef je dit allemaal niet te vertellen he, want toen ze hier sliepen was er iets raars met zijn telefoon, waar hij best wel van schrok. En het zou me niks verbazen dat je hem op jou manier even hebt willen laten schrikken hihi

Vandaag dokter Loeffen aan de lijn gehad...ik schrok me rot!

Ik wist dat hij niet meer in het Radboudziekenhuis werkt, dus heb ik gisteren naar de kinderafdeling van het Erasmus in Rotterdam gebeld. Gewoon om te vragen of we een keertje een gesprek met hem konden hebben. En vanmorgen belde hij zelf terug, dus dat was wel even schrikken. Maar zijn stem klonk meteen ook weer zo vertrouwd.

Over een paar weken dan ga ik samen met je papa naar het Radboudziekenhuis. Datum moet nog worden vastgelegd, maar dan komt hij ook daar heen. Hij weet nog veel van jou verhaal zegt hij,hij is jou nog steeds niet vergeten hoor Rachel. Je hebt een onuitwisbare indruk op hem gemaakt! Inn het Radboud heeft hij al jou gegevens bij de hand, en kunnen we een goed antwoord krijgen op alles wat we willen weten

Jou arts, de enige waar jij vertrouwen in had daar in dat ziekenhuis, en ik eigenlijk ook... Wat heeft hij veel voor ons betekend, en wat heeft hij veel voor ons gedaan. En toch heeft het niet zo mogen zijn...

Ik van jou mijn prutje xxxxxxxxxxxxxx